صفحه اصلی
ستاره ای که آب شلیک می کند
بشر مدت‌ها در ستاره‌ها و سيارات ديگر نظير مريخ در جست و جوي آب بوده است.
در واقع بخشي از اكتشافات و تحقيقات نجومي به‌منظور يافتن نشانه‌هايي از حيات در كرات ديگر انجام مي‌گيرد و تا‌كنون نيز نتايج يافته‌هاي دانشمندان اختر‌شناس حاكي از وجود ترديد‌آميز يخ يا رگه‌هاي يخ است كه گفته مي‌شود توسط دستگاه‌هاي مريخ‌پيما از آنها فيلمبرداري و عكسبرداري شده است.
اما اخبار اخيري كه در رابطه با اكتشافات فضايي انتشار‌يافته بسيار حيرت‌آور‌تر از آن است كه بتوان به‌سادگي از كنار آن عبور كرد.
بنا بر اخباري كه اخيرا بر خروجي خبرگزاري‌ها قرار گرفته ستاره‌اي مانند خورشيد توسط رصدخانه فضايي هرشل متعلق به سازمان فضايي اروپا كشف شده است كه 750سال نوري با زمين فاصله دارد. گفته مي‌شود كه از عمر اين ستاره 100هزار سال گذشته است. اما نكته جالب و حيرت‌آور اينكه محققان مي‌گويند كه اين ستاره، گلوله‌هايي از آب را به فضاي ميان ستاره‌اي پرتاب مي‌كند؛ بله درست متوجه شديد؛ ستاره‌اي كشف شده كه گلوله‌هايي از آب پرتاب مي‌كند.
يافته جديد نشان مي‌دهد اين امكان وجود دارد كه پرتو يا فوران ستاره‌ها كه بخشي از آن را آب تشكيل مي‌دهد، جهان را آبپاشي كند. اگر اين فوران‌هاي بزرگ آب را همانند شلنگ‌هاي بزرگ و قطرات آب را مانند گلوله تجسم كنيم، ميزان گلوله‌هاي آبي كه پرتاب مي‌شود 100ميليون برابر جريان آبي است كه هر ثانيه در رود آمازون جريان دارد.
لارس كريستنسن، ستاره‌شناس در دانشگاه ليدن هلند و از محققان اصلي اين تحقيق طي اظهار نظر عجيبي مي‌گويد: در اينجا از سرعتي صحبت مي‌شود كه به ۲۰۰هزار كيلومتر در ساعت مي‌رسد و حدود ۸۰بار سريع‌تر از گلوله اسلحه پرتاب مي‌شود. اما شگفت‌انگيزتر از سرعت قطرات شليك شده آب و مقدار آن، اين است كه آب تا چنين فاصله‌اي نيز در جريان است و حتي بيشتر.
كشف ستاره‌هاي اين‌چنيني كه آب را در نقاط ديگر دنيا مي‌گسترانند مي‌تواند انسان را در آينده شگفت‌زده‌تر نيز كند.
با استفاده از ابزارهاي مادون‌قرمز رصدخانه فضايي هرشل، محققان قادر هستند كه در ميان ابرها جست‌وجو كرده و نشانه‌هايي از اتم‌هاي اكسيژن و هيدروژن شناسايي كنند كه دور ستاره حركت مي‌كنند.
اين تيم تحقيقاتي بعد از شناسايي اين اتم‌ها نتيجه گرفت كه آب در قسمتي از ستاره شكل مي‌گيرد كه دماي كمتر از هزار درجه سلسيوس دارد. زماني كه گازهاي داغ به بيشتر مواد سرد پيرامون ضربه زدند از سرعت‌شان كم مي‌شود و شوكي به‌وجود مي‌آورد.
اين شوك باعث مي‌شود گازها سريعا سرد و غليظ شوند و به شكل آب درآيند. كريستنسن گفت: ما در آغاز راه هستيم تا متوجه شويم كه ستاره‌هاي شبه‌خورشيد زماني كه جوان هستند همگي دستخوش مرحله پرجنب‌وجوشي مي‌شوند و در اين مرحله از طول حياتشان است كه موادي را با سرعت بالا از خود فوران مي‌كنند؛ اكنون مي‌دانيم قسمتي از اين مواد، آب است. اين مطالعه نشان مي‌دهد از آنجايي كه عناصر اكسيژن و هيدروژن از عناصر كليدي صفحات غبارآلودي هستند كه ستاره را شكل مي‌دهند، فوران‌ها يا پرتو ستارگان به رشد ستاره‌هاي بيشتر كمك مي‌كنند.
اما ستاره كه بارها در اين مطلب بحث آن به ميان آمد چيست و به‌طور كل داراي چه ويژگي‌هايي است و فوران و پرتوهاي آن در چه زماني صورت مي‌گيرند؟
ستارگان اجرامي هستند آسماني كه به 3 صورت انرژي گرانشي، حرارتي و هسته‌اي داراي منبع انرژي بوده و اين انرژي را با تابش خود به‌صورت امواج الكترومغناطيسي خارج مي‌كنند.
به‌طور كلي ستارگان داراي مراحل مختلف جنيني، كودكي و جواني و پيري هستند. پس از اكتشاف برابري جرم و انرژي توسط اينشتين، دانشمندان تشخيص دادند كه تمامي ستارگان بايد تغيير و تحول يابند. هر ستاره هنگامي كه نور يا به عبارت بهتر انرژي پخش مي‌كند، مقداري از ماده خويش را مصرف مي‌كند. ستارگان هميشگي نيستند، روزي به دنيا آمده‌اند و روزي هم از دنيا خواهند رفت.
ستارگان گوي‌هاي بزرگي از گاز بسيار گرم هستند كه به واسطه نورشان مي‌درخشند.در سطح، دماي آنها هزاران درجه است و در داخل، دمايشان بسيار بيشتر است. در اين ميزان دماي بالا، ماده نمي‌تواند به شكل‌هاي جامد يا مايع وجود داشته باشد. گازهايي كه ستارگان را تشكيل مي‌دهند بسيار غليظ‌تر از گازهايي هستند كه معمولا بر سطح زمين وجود دارند. چگالي فوق‌العاده زياد آنها در نتيجه فشارهاي عظيمي است كه درون آنها وجود دارد. ستارگان در فضا حركت مي‌كنند اما حركت آنها به آساني مشهود نيست. در يك سال هيچ تغييري در وضعيت نسبي آنها نمي‌توان رديابي كرد، حتي در هزار سال نيز حركت قابل ملاحظه‌اي در آنها اتفاق نمي‌افتد.
نقش و الگوي آنها در حال حاضر كم و بيش دقيقا همان است كه در هزار سال پيش بود. اين ثبات ظاهري در نتيجه فاصله عظيمي است كه ميان ما و آنها وجود دارد. با اين فواصل چندين هزار سال طول خواهد كشيد تا تغيير قابل ملاحظه‌اي در نقش ستارگان پديد آيد. اين ثبات ظاهري مكان ستارگان موجب شده است كه نام متداول «ثوابت» به آنها اطلاق شود.
اخترشناسان و فيزيك‌دانان بر اين باورند كه در بعضي كهكشان‌ها، از جمله كهكشان راه شيري، ستارگان نوزاد بسياري در حال تولد هستند، افزون بر آنكه پژوهشگران اظهار مي‌دارند كه تكامل، تخريب و محصول نهايي يك ستاره، به جرم آن بستگي دارد. در واقع سرنوشت نهايي ستاره كه تا چه مرحله‌اي از پيشرفت خواهد رسيد با جرم ستاره ارتباط مستقيم دارد.
منبع:همشهري
در واقع بخشي از اكتشافات و تحقيقات نجومي به‌منظور يافتن نشانه‌هايي از حيات در كرات ديگر انجام مي‌گيرد و تا‌كنون نيز نتايج يافته‌هاي دانشمندان اختر‌شناس حاكي از وجود ترديد‌آميز يخ يا رگه‌هاي يخ است كه گفته مي‌شود توسط دستگاه‌هاي مريخ‌پيما از آنها فيلمبرداري و عكسبرداري شده است.
اما اخبار اخيري كه در رابطه با اكتشافات فضايي انتشار‌يافته بسيار حيرت‌آور‌تر از آن است كه بتوان به‌سادگي از كنار آن عبور كرد.
بنا بر اخباري كه اخيرا بر خروجي خبرگزاري‌ها قرار گرفته ستاره‌اي مانند خورشيد توسط رصدخانه فضايي هرشل متعلق به سازمان فضايي اروپا كشف شده است كه 750سال نوري با زمين فاصله دارد. گفته مي‌شود كه از عمر اين ستاره 100هزار سال گذشته است. اما نكته جالب و حيرت‌آور اينكه محققان مي‌گويند كه اين ستاره، گلوله‌هايي از آب را به فضاي ميان ستاره‌اي پرتاب مي‌كند؛ بله درست متوجه شديد؛ ستاره‌اي كشف شده كه گلوله‌هايي از آب پرتاب مي‌كند.
يافته جديد نشان مي‌دهد اين امكان وجود دارد كه پرتو يا فوران ستاره‌ها كه بخشي از آن را آب تشكيل مي‌دهد، جهان را آبپاشي كند. اگر اين فوران‌هاي بزرگ آب را همانند شلنگ‌هاي بزرگ و قطرات آب را مانند گلوله تجسم كنيم، ميزان گلوله‌هاي آبي كه پرتاب مي‌شود 100ميليون برابر جريان آبي است كه هر ثانيه در رود آمازون جريان دارد.
لارس كريستنسن، ستاره‌شناس در دانشگاه ليدن هلند و از محققان اصلي اين تحقيق طي اظهار نظر عجيبي مي‌گويد: در اينجا از سرعتي صحبت مي‌شود كه به ۲۰۰هزار كيلومتر در ساعت مي‌رسد و حدود ۸۰بار سريع‌تر از گلوله اسلحه پرتاب مي‌شود. اما شگفت‌انگيزتر از سرعت قطرات شليك شده آب و مقدار آن، اين است كه آب تا چنين فاصله‌اي نيز در جريان است و حتي بيشتر.
كشف ستاره‌هاي اين‌چنيني كه آب را در نقاط ديگر دنيا مي‌گسترانند مي‌تواند انسان را در آينده شگفت‌زده‌تر نيز كند.
با استفاده از ابزارهاي مادون‌قرمز رصدخانه فضايي هرشل، محققان قادر هستند كه در ميان ابرها جست‌وجو كرده و نشانه‌هايي از اتم‌هاي اكسيژن و هيدروژن شناسايي كنند كه دور ستاره حركت مي‌كنند.
اين تيم تحقيقاتي بعد از شناسايي اين اتم‌ها نتيجه گرفت كه آب در قسمتي از ستاره شكل مي‌گيرد كه دماي كمتر از هزار درجه سلسيوس دارد. زماني كه گازهاي داغ به بيشتر مواد سرد پيرامون ضربه زدند از سرعت‌شان كم مي‌شود و شوكي به‌وجود مي‌آورد.
اين شوك باعث مي‌شود گازها سريعا سرد و غليظ شوند و به شكل آب درآيند. كريستنسن گفت: ما در آغاز راه هستيم تا متوجه شويم كه ستاره‌هاي شبه‌خورشيد زماني كه جوان هستند همگي دستخوش مرحله پرجنب‌وجوشي مي‌شوند و در اين مرحله از طول حياتشان است كه موادي را با سرعت بالا از خود فوران مي‌كنند؛ اكنون مي‌دانيم قسمتي از اين مواد، آب است. اين مطالعه نشان مي‌دهد از آنجايي كه عناصر اكسيژن و هيدروژن از عناصر كليدي صفحات غبارآلودي هستند كه ستاره را شكل مي‌دهند، فوران‌ها يا پرتو ستارگان به رشد ستاره‌هاي بيشتر كمك مي‌كنند.
اما ستاره كه بارها در اين مطلب بحث آن به ميان آمد چيست و به‌طور كل داراي چه ويژگي‌هايي است و فوران و پرتوهاي آن در چه زماني صورت مي‌گيرند؟
ستارگان اجرامي هستند آسماني كه به 3 صورت انرژي گرانشي، حرارتي و هسته‌اي داراي منبع انرژي بوده و اين انرژي را با تابش خود به‌صورت امواج الكترومغناطيسي خارج مي‌كنند.
به‌طور كلي ستارگان داراي مراحل مختلف جنيني، كودكي و جواني و پيري هستند. پس از اكتشاف برابري جرم و انرژي توسط اينشتين، دانشمندان تشخيص دادند كه تمامي ستارگان بايد تغيير و تحول يابند. هر ستاره هنگامي كه نور يا به عبارت بهتر انرژي پخش مي‌كند، مقداري از ماده خويش را مصرف مي‌كند. ستارگان هميشگي نيستند، روزي به دنيا آمده‌اند و روزي هم از دنيا خواهند رفت.
ستارگان گوي‌هاي بزرگي از گاز بسيار گرم هستند كه به واسطه نورشان مي‌درخشند.در سطح، دماي آنها هزاران درجه است و در داخل، دمايشان بسيار بيشتر است. در اين ميزان دماي بالا، ماده نمي‌تواند به شكل‌هاي جامد يا مايع وجود داشته باشد. گازهايي كه ستارگان را تشكيل مي‌دهند بسيار غليظ‌تر از گازهايي هستند كه معمولا بر سطح زمين وجود دارند. چگالي فوق‌العاده زياد آنها در نتيجه فشارهاي عظيمي است كه درون آنها وجود دارد. ستارگان در فضا حركت مي‌كنند اما حركت آنها به آساني مشهود نيست. در يك سال هيچ تغييري در وضعيت نسبي آنها نمي‌توان رديابي كرد، حتي در هزار سال نيز حركت قابل ملاحظه‌اي در آنها اتفاق نمي‌افتد.
نقش و الگوي آنها در حال حاضر كم و بيش دقيقا همان است كه در هزار سال پيش بود. اين ثبات ظاهري در نتيجه فاصله عظيمي است كه ميان ما و آنها وجود دارد. با اين فواصل چندين هزار سال طول خواهد كشيد تا تغيير قابل ملاحظه‌اي در نقش ستارگان پديد آيد. اين ثبات ظاهري مكان ستارگان موجب شده است كه نام متداول «ثوابت» به آنها اطلاق شود.
اخترشناسان و فيزيك‌دانان بر اين باورند كه در بعضي كهكشان‌ها، از جمله كهكشان راه شيري، ستارگان نوزاد بسياري در حال تولد هستند، افزون بر آنكه پژوهشگران اظهار مي‌دارند كه تكامل، تخريب و محصول نهايي يك ستاره، به جرم آن بستگي دارد. در واقع سرنوشت نهايي ستاره كه تا چه مرحله‌اي از پيشرفت خواهد رسيد با جرم ستاره ارتباط مستقيم دارد.
منبع:همشهري